Kayra büyüdü. Sanki şu on beş gündür büyük bir değişim geçirdi. Biz sanki o ilk bebeklik bir dönemini geride bıraktık.
Sürekli gözüm mama sandalyesindeydi.Sanki onda oturmaya başlasa hersey daha kolay olucakti.15 gündür oturuyor.Gerçekten de daha kolaylaştı,önüne koyuyorum pet şişe içinde mercimek,mısır,kuru fasulye en az 15 dakika oynuyor.O arada ben de hem onunla konuşup hem de işimi yapabiliyorum.Bir oyuncakla oynuyorsa ben de önünden falan almışsam bildiğin söylenmeye başlıyor niye almışım diye.
Ama en büyük değişim dönmesinde. Ben gün içinde Kayra'yı yatağına koyup etrafına oyuncakları serpip onları almaya çalışmasını sağlardım. Bir ay önce yan dönmeye başlamıştı zaten.2-3 haftadır da sırt üstünden yüz üstüne dönüyor ama tek kolunu göğsünü altından kurtaramayıp, çığlığı basıyordu. Son 2-3 gündür kalan tek kolu da kurtarıp yetmezmiş gibi dizilerini kendine çeke çeke öne gitmeye başladı. Bitti yani o koy bir yere sırt üstü debelensin dönemi.
Evet,bitti. Ama işte bir de hüzünlü tarafı var bu geri dönüşümsüz yükselişin. Büyüyor Kayra da aynı abisi gibi.2.çocukta şöyle birşey oluyor sanırım,bundan sonraki tüm aşamaları bildiğimizden şu anın bir daha olmayacağını ve özliyeceğimizi biliyoruz. Mesela bana kalsa Kayra'nın uykusu biraz daha düzenli olsa böyle kalsın artık büyümesin. En mıncıklanacak aşamadayız artık. Katı gıda savaşına da gerek yok (ki bu sefer hiiiiç savaşmayı düşünmüyorum).Arda'da 6.ay olsun da yemek yedirebiliyim diye gün saymıştım (ciddi bir saflık dönemi).Sonra da çok zorlamasa da kolay bir süreç olmadığını anlamıştım. Şimdi sıfır acele,sıfır telaş. Hatta doktoruna konuştuk 7.aya doğru başlar gibi yapacağız o kadar. Hiç gerek yok patates,havuç haşlamaya şimdi.
Yani büyüyor. Çok hızlı diyemeyeceğim bu sefer ama yine de günler geçiyor. Hergün yeni birşeyler katıyor kendine gözümün önünde. Şu an farketmiyorum, şu bir saat,şu 2-3 gün,şu gece bitsin diye bekliyorum çoğu zaman. Sonra telefonda kayıtlı 3 ay önceki videosuna bakıp"aayyyy,küçücükmüş"diye seviyorum,hastaneden çıktığı ilk halini özlüyorum (oysa o gün sadece aşırı endişeliydim).Tıpkı Arda'nın sekiz yıl önceki videosuna bakıp özlediğim gibi...
Sevgiler...
Not:Yukarıdaki resim Arda'nın sekiz yıl önceki ilk ayakkabıları.
bir de nasıl değişmiş oluyorlar dimi hemencecik..şimdi 20 ayı bitti oğlumun,ilk fotolarına bakıyorum sanki başka bebek :) güzel günler bunlar..
YanıtlaSilbir de blog takiple ilgili bir yer göremedim :/
İnanılmaz bir değişim.Hele 2.de zaman yavaş geçsin diyorsun biliyorsun çünkü sonrasını ama geçiyor işte.Bloğum daha çok yeni 2 çocuktan fırsat buldukça birşeyler yapmaya çalışıyorum.Blog takiple ilgili bir yerde en kısa zamanda olucak...sevgiler:))
YanıtlaSil