20 Ocak 2016 Çarşamba

ARABA KONUŞMASI

 
 "Araba Konuşması"Arda'yla benim aramızdaki bir şifredir,kırmızı çizgidir,Arda'nın duracağı son noktadır.Ben "araba konuşması" dediysem bu"tamam artık yeter" demektir.2 yıldır biz böyleyiz.Bir yerlere gittiğimizde,kalabalığın içindeysek,arkadaşlarının yanındaysak,ben sesimin desibelini arttıramayacağım bir durumdaysam"Araba Konuşması"derim,Arda konunun ciddiyetini anlar,ısrar etmez.Ama bu da tabi öyle çok sık olmaz.

   Peki nerden çıktı bu araba konuşması?Tamamen spontane bir şekilde çıktı.Arda bir gün beni çıldırttı ve çıktı.Şöyle oldu:Bundan 2 sene önce Arda ilkokula başladığında biz bir ara her hafta sonu doğum gününe gidiyorduk.O dönem işi yeni bırakmıştım ve cumartesileri deli danalar gibi doğum günlerine koşturmaya başlamıştım.İşte yine böyle bir cumartesi 2 doğum gününe birden yetişmeye çalışıyorduk.İlk doğum günü partisinin yapıldığı yerde zaten doğum günlerinde yeterince tatlı tüketilmiyormuş gibi bir de mekan sahiplerinin sattığı ıvır zıvırlar var ya işte benim tatlıya aşırı ötesi düşkün çocuğum tutturdu onlardan da istiyorum diye.Şu anda orda alıp almadığımı hatırlamıyorum geçmiş zaman.Ama o doğum gününden çıkıp diğerine katılmak üzere yola koyulduğumuzda arabada dedim ki "Ardacım az önce 2 dilim pastaydı,kurabiyeydi yedin.Şu anda diğer doğum gününe gidiyoruz ya annecim orda da 1 dilim pasta yiyeceksin mecbur.O yüzden lütfen orda satılan çikolatalardan bana al anne diye tutturma.Tamam mı canım?" .O da "tamam anne"dedi.Bir kaç kez daha teyit ettim konuyu anlayıp anlamadığını her seferinde olumlu yanıt aldım.O sırada da 2.doğum gününün yapılacağı mekanın kapısına geldik.

    Girdik içeri,yine bir önceki doğum günüyle aynı ekip bu arada.Yine hoş beş,pasta üflendi,çocuklar kudurukluğun dibine vurdular ve gitme zamanına yaklaştık,herkes çocuklarıyla kapıda.Bizim ki kapının yanında satılan çikolataları gösterip en masum haliyle "Bir tane alabilir miyiz anne?" diye soruyor.Hem de son 4 saattir tatlı denizinde yüzdüğü halde ve içeri girmeden önce başıma gelicekleri bilip sekiz yüz kere uyardığım halde.Annelerin yanında çok nazikçe "Hayır Ardacım"dedim.Normalde bunun arkasından söylenirim daha şimdi yedin de,çok zararlı da falan diye bıdı bıdı yaparım.O kadar şaşırdı ki ses tonumdaki yumuşaklığa burdan yürürüm ben heralde diyip ısrar etmeye başladı.Ben sessizce ve sakince hayır dedikçe o daha yüksek sesle ısrar etmeye başladı.Bir çikolata için orda ana oğul nasıl savaş halindeyiz ve nasıl tutuyorum kendimi salon kadını çizgimden kaymamak için anlatamam.Ve sonra Arda hayatta hiç yapmadığı birşeyi yaptı,2 yaşında bile girmediği sendromlara girip(2 yaş sendromu olmadı ya da ben haftanın 6 tam günü çalışmaktan olayı farketmemiş ve hatırlamıyor olabilirim) ağlamaya başladı.Neyse çıktık dışarı.Arda ağlamaya devam etti,sakince arabaya yürüdük,bindik ama hala ağlıyor.

   Arabaya binince normalde olsa ufak ufak ses tonumdaki artışı ayarlayıp olayı kontrol altına alabilecekken küçük küçük çığliklar farketmeden içimde birikmiş,hepsi tek bir çığlıkta dışarı çıktı.Bir anda kısacık "Yeter artıııık"diye gürledim.O kadar,ama ben bile kendi sesimden korktum.Sakinleşince eve gidene kadar uzun bir konuşma yaptık.Eve gelince babası kapıyı açtı.Babasına dedi ki"annem bana bağırdı ama haklıydı çok ısrar ettim baba."

    Bu olay öyle geçti gitti.Birgün yine sınıfla bir etkinlikteyiz.Arda sınırlarını iyi bilen bir çocuk olmasına rağmen o gün yine gittiğimiz bir yerde tutturukluk yaptı.Ama neydi hatırlamıyorum bile.Dışarı çıkıp arabaya yürürken "Anne yine araba konuşması yapıcak mıyız?" diye sordu.Şaşırdım birdenbire.Unutmuştum ben olayı.Sonra güldüm ama birazda üzüldüm açıkçası böyle bir endişe taşıdığı için."Sen az önce yaptığın hatayı biliyor musun?"dedim."Evet,çok tutturdum"dedi."Sen hatanı biliyorsan yapmamıza gerek yok" dedim.

   Ve hala bugün bile bir yerde bile bile çizgiyi aştıysa bana bakar.Genelde bakınca anlaşırız.Çok nadir de olsa bakışımdan anlamadıysa araba konuşması geliyor derim o zaten durur.Bazen bir yerden çıkarız hiç aklımda bile yokken ama eğer o bir yaramazlık yaptıysa "Araba Konuşması var mı?"diye sorar.İyi mi kötü mü bilmiyorum ama girdi bir kere hayatımıza bu"Araba Konuşması".

    sevgiler...

3 yorum:

  1. çocuklar duymasındaki "mutfak!" geldi aklıma yazıyı okuyunca :) belki içinde bir yerlerde iz bıraktı ama akıllı çocuk gibi duruyor,bence iyi olmuş bu "araba konuşması"..

    YanıtlaSil
  2. Zaten o her"araba konuşması var mı"dediğinde ben bir vicdan azabı duyuyorum.Kesinlikle içinde bir yerlerde iz bıraktı.Ama benim sevgimden emin olduğunu bildiğim için biraz daha rahat içim...

    YanıtlaSil


  3. Merhaba, sevgili,

    Los Angele ı Yahoo cevap karşılamak insan duygu ve Allah'tan korkan adam var ben firma hakkında tanıklık ediyorum Amerika Birleşik Devletleri'nde, içinde ben Robbin Son 48 saat daha az değil, ben alabilirim özel bir kredi şirketi arıyordum HAKKIMIZDA 200.000 $ bir kredi .so Ben tanıklık inanmıyorum çünkü birisi, o zaman şirkete başvurun "24 bankacılık saat içinde ona Hakkımızda $ 80,000us bir kredi verecek bir şirket için ifade vermek gördüm bu yüzden sadece şirket benim mali sorunlar yardımcı olabilir, ben deneyeyim demek, Sayın Ramzan bana yazın ve o onları hemen kredi işlerini devam etmesini sağlayacaktır bana gönderilen bir formu, doldurmak zorunda olduğunu söyledi ve ben yaptım ve bu yüzden benim için büyük sürpriz onlar, bana ver süreci takip, kredi. Ben, biliyorum var mali sorunlar tür yok en az 24 saat boyunca banka hesabıma transfer oldu veya bir hayalim var ramzan_help@hotmail.com ~~ pObj ve bugün benim kadar mutlu olacağım.

    Bayan Robbin Son

    YanıtlaSil